scuncórdiu, scuncórdu , agt, nm: iscuncordu* Definitzione
chi no est postu o fatu bene; nau de ccn., chi no andhat impare, chi no andhat de acórdiu, chi brigat meda; nau de trastu, su no èssere cuncordu, fintzes chi est guastu, andhau male
Sinònimos e contràrios
brigàntzulu,
pretadori
/
disacórdiu
/
malandhadu,
iscunsertu,
scónciu
| ctr.
cuncordu
2.
m'intendu mali, seu totu sa cida scuncordu ◊ faidhu aconciari cuss'arrellógiu scuncordu!
Tradutziones
Frantzesu
discordant,
querelleur
Ingresu
quarrelsome
Ispagnolu
discorde,
rencilloso
Italianu
sconcòrde,
litigióso
Tedescu
uneinig,
streitsüchtig.
