scuncórdiu, scuncórdu , agt, nm: iscuncordu* Definizione chi no est postu o fatu bene; nau de ccn., chi no andhat impare, chi no andhat de acórdiu, chi brigat meda; nau de trastu, su no èssere cuncordu, fintzes chi est guastu, andhau male Sinonimi e contrari brigàntzulu, pretadori / disacórdiu / malandhadu, iscunsertu, scónciu | ctr. cuncordu 2. m'intendu mali, seu totu sa cida scuncordu ◊ faidhu aconciari cuss'arrellógiu scuncordu! Traduzioni Francese discordant, querelleur Inglese quarrelsome Spagnolo discorde, rencilloso Italiano sconcòrde, litigióso Tedesco uneinig, streitsüchtig.

«« Cerca di nuovo