dischènte, dischènti , nm Definitzione
chie est cun d-unu maistu trebballandho e imparandho un'arte o mestieri
Sinònimos e contràrios
ischente,
muntzu
Frases
chie andhabat a dischente chin su ferreri fit sèmpere intitibedhau, dischente de mastru de linna imparabat a adderetare sos cravos (B.Murgia)◊ in mesu de chimbanta dischentes de sa bandha bi ndhe aiat bonos e malos
Sambenados e Provèrbios
prb:
menzus francu a mastru chi no sodhu a dischente
Ètimu
ltn.
discente(m)
Tradutziones
Frantzesu
disciple,
apprenti
Ingresu
apprentice
Ispagnolu
aprendiz
Italianu
discènte,
apprendista,
allièvo
Tedescu
Lehrling.
discípulu , nm: dissíbbulu,
dissípulu Definitzione
chie est imparandho aifatu de unu maistu; nau in cobertantza, unu chi no si cumportat a dovere, botosu
Sinònimos e contràrios
ischíbbulu
Frases
Gesús fut artziau fàcias a su monti e, candu si fut sétziu, si fuant acostiaus is discípulus suus e issu dhus istruiat narendu: Biadus is chi funt pòburus ananti de Deu!
2.
cussu est unu dissíbbulu, no istat mai frimmu
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
disciple,
diablotin
Ingresu
disciple,
imp
Ispagnolu
discípulo
Italianu
discépolo,
diavolétto,
spiritèllo
Tedescu
Lehrling,
Wildfang.