dischènte, dischènti , nm Definizione chie est cun d-unu maistu trebballandho e imparandho un'arte o mestieri Sinonimi e contrari ischente, muntzu Frasi chie andhabat a dischente chin su ferreri fit sèmpere intitibedhau, dischente de mastru de linna imparabat a adderetare sos cravos (B.Murgia)◊ in mesu de chimbanta dischentes de sa bandha bi ndhe aiat bonos e malos Cognomi e Proverbi prb: menzus francu a mastru chi no sodhu a dischente Etimo ltn. discente(m) Traduzioni Francese disciple, apprenti Inglese apprentice Spagnolo aprendiz Italiano discènte, apprendista, allièvo Tedesco Lehrling.

discípulu , nm: dissíbbulu, dissípulu Definizione chie est imparandho aifatu de unu maistu; nau in cobertantza, unu chi no si cumportat a dovere, botosu Sinonimi e contrari ischíbbulu Frasi Gesús fut artziau fàcias a su monti e, candu si fut sétziu, si fuant acostiaus is discípulus suus e issu dhus istruiat narendu: Biadus is chi funt pòburus ananti de Deu! 2. cussu est unu dissíbbulu, no istat mai frimmu Etimo itl. Traduzioni Francese disciple, diablotin Inglese disciple, imp Spagnolo discípulo Italiano discépolo, diavolétto, spiritèllo Tedesco Lehrling, Wildfang.

«« Cerca di nuovo