ísse , prn: issu Definizione prn. de 3ˆ persona sing. chi s'impreat po ómine o mascu: pl. issos, issus Modi di dire csn: a, de, cun, pro, tra isse; si ponet cun valore de "própiu gai, abberu": continu fit, isse! = est abarrau sempri de aici, a sa sighida, sentza de cambiamentu, sentza de alléviu; como siat, isse, chi… = intimore si…, e ita si!…; de issu = sou Frasi deo so andhadu, ma isse no bi est bénnidu ◊ nàralu a isse! ◊ pejus pro isse! ◊ beni chin issu! ◊ cherzo a isse, no a tie! ◊ custas cosas si las at pessadas tra isse 2. como siat, isse, puru, chi nos fetant pagare totu cussu!… Etimo ltn. ipse, ipsu(m) Traduzioni Francese il Inglese he, him Spagnolo él Italiano égli, lui Tedesco er.

«« Cerca di nuovo