bufadòre, bufadòri , agt, nm Definitzione
chi o chie bufat binu (o àteru cun àrculu), chi dhu tenet de abbitúdine a bufare meda; fodhitu o cannedhu buidu po surbare su fogu, aina po surbare (fintzes faendho bentu a ventàgliu) e a logos fintzes pertighedha chi s'intrat in sa pedhe, in su tretu de s'annoigadórgiu de mesu camba de unu pegus de iscorgiare, po dhu surbare e tirare sa pedhe cun prus facilidade
Sinònimos e contràrios
bibidore,
inciumidore,
trincadore
/
butatza,
suladore
Frases
sos chi sunt deabberu bufadores cherent binu
2.
dèu papau in su mentris chi ajaja cun su bufadori suàt in su fogu po callentai sa minestra ◊ su fogu s'isventagliada cun su bufadori de palla po dh'allui
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
buveur
Ingresu
drinker
Ispagnolu
bebedor
Italianu
bevitóre
Tedescu
Trinker
