bufadòre, bufadòri , agt, nm Definizione chi o chie bufat binu (o àteru cun àrculu), chi dhu tenet de abbitúdine a bufare meda; fodhitu o cannedhu buidu po surbare su fogu, aina po surbare (fintzes faendho bentu a ventàgliu) e a logos fintzes pertighedha chi s'intrat in sa pedhe, in su tretu de s'annoigadórgiu de mesu camba de unu pegus de iscorgiare, po dhu surbare e tirare sa pedhe cun prus facilidade Sinonimi e contrari bibidore, inciumidore, trincadore / butatza, suladore Frasi sos chi sunt deabberu bufadores cherent binu 2. dèu papau in su mentris chi ajaja cun su bufadori suàt in su fogu po callentai sa minestra ◊ su fogu s'isventagliada cun su bufadori de palla po dh'allui Etimo srd. Traduzioni Francese buveur Inglese drinker Spagnolo bebedor Italiano bevitóre Tedesco Trinker

«« Cerca di nuovo