abbèrtere , vrb: abèrtere, avèrtere Definitzione dare tocamentu, nàrrere cosa de importu a unu pruschetotu po chi no tèngiat dannu, o po chi no fatzat cosa de male, chi no si depet Sinònimos e contràrios abertire, ammonestai, apretzetai Maneras de nàrrere csn: avèrteresi de carchi cosa = èssiri capassu, pràtigu de ccn. cosa; avèrtere a carchi cosa = darebbei tentu, fagherebbei atentzione; avèrtere carchi cosa = castiai, abbaidare Frases s'istintu de si fràndhere si fit ponendhe in motu e lu fit abbertendhe chi depiat mantènnere sos ocros apertos bene 2. s'avertiat de machinàrios e motores imbentatos a novu 3. a custa cosa deo no bi apo avértidu ◊ sa fémina sighiat a avèrtere su pobidhu mortu ◊ passant is màscaras faendho erríere sa gente chi est avertèndhoro peri is orrugas ◊ averte a no mòvere nudha, innoe! Ètimu ltn. advertere Tradutziones Frantzesu avertir, prévenir Ingresu to inform, to warn Ispagnolu advertir, avisar Italianu avvertire Tedescu warnen.

atibbài, atibbàre , vrb: atisbai Definitzione giare avertimentos; pertocare a, èssere a cuncordu cun Sinònimos e contràrios ammonestai, apretzetai, avertire, cossizare / acumentare 2. su chi abbarrat iscritu in custa pàgina atibbat ancora o est de ne bogare? Ètimu spn. atisbar Tradutziones Frantzesu prévenir, admonester Ingresu to inform, to warn Ispagnolu advertir Italianu avvertire, ammonire, collimare Tedescu ermahnen.

«« Torra a chircare