desatínu , nm: disatinu Definitzione cosa chi faet o narat chie est fora de tinu, cosa chi andhat male, dannu (chi podet èssere de pagu contu coment'e unu bidhídhiri de pipiu chi pagu atuat, unu dispetu, o fintzes dannu mannu); su no giare atentzione, su no atinare o atuare a sa cosa chi si est faendho / èssere in d. = èssere fora de se Sinònimos e contràrios balossímini, dilbaratu, isabóriu, lochidadi, macheine, tontesa / dannu Frases su brassanu bratzu sou crudele e assassinu at fatu subra mia disatinu ◊ a fortza de bufare faghent disatinos in domo ◊ tue giughes sa limba che fiama e faedhendhe naras disatinos 2. ite disatinu, che dhi est orrutu unu cambu mannu a pitzu!◊ fillu tú cun is amighixedhus malus est faendu disatinus! Ètimu spn. Tradutziones Frantzesu bêtise, sottise, vandalisme Ingresu inattention, rave, silliness, vandalism Ispagnolu desatino, vandalismo Italianu sciocchézza, farnètico, spropòsito, sprolòquio, disattenzióne, vandalismo Tedescu Wahnsinn, Unaufmerksamkeit, Wandalismus.

«« Torra a chircare