disacórdiu , nm Definitzione mancàntzia o farta de acórdiu, su èssere de duos pàrreres diferentes, su pentzare o bòllere cosas diferentes; su no torrare apare de duas cosas o chistiones Sinònimos e contràrios biscóidu, iscórriu, iscurrúnciu, iscuncórdia | ctr. acódriu Tradutziones Frantzesu désaccord Ingresu disagreement Ispagnolu desacuerdo Italianu disaccòrdo, dissènso Tedescu Uneinigkeit, Verschiedenheit.

discuncóldia, discuncórdia , nf Definitzione su èssere de pàrreres o de cumportamentos diferentes, contràrios Sinònimos e contràrios cuvesioni, disacórdiu, disamistade, discóldia, iscórriu, scuncórdiu | ctr. acódriu, cuncórdia Frases comente bidiat ca fiaus a discuncórdia mi at cantau custu frore ◊ pro mamma no esistiat sa discuncórdia, poniat sempre sa zente in paghe Tradutziones Frantzesu discorde Ingresu discord Ispagnolu desacuerdo, desconcordia Italianu discòrdia Tedescu Uneinigkeit, Zwietracht.

iscuncórdia , nf Definitzione su èssere iscuncordu, nau de gente o de cosas (fintzes de aina po sonare), su no torrare paris / essiri a i. = segare s'acordu; èssiri a i. = a iscórriu, in malas Sinònimos e contràrios disacórdiu, scórriu | ctr. cuncódria Tradutziones Frantzesu discordance Ingresu dissonance, discordance Ispagnolu disonancia, desacuerdo Italianu dissonanza Tedescu Unstimmigkeit.

«« Torra a chircare