istíntu , nm Definizione
capacidade de ischire e de si cumportare chi dipendhet de sa natura animale e no de sa cultura e ne de s'istúdiu, a bortas bistu fintzes a iscórriu cun s'inteligéntzia umana mescamente in sensu morale: in is animales est sa sola ghia de su cumportamentu, in su cristianu at menguau meda e si régulat cun totu sa capacidade de sa mente e de sa cusciéntzia
Frasi
no est sempre chi sa cuscénscia resessit a l'ispuntare cun s'istintu ◊ s'istintu de si fràndhere lu fit abbertendhe chi depiat mantènnere sos ocros apertos bene ◊ ses peus de una craba cun s'istintu de fai cosa maba! ◊ sos animales no irballant ca los ghiat s'istintu: su cristianu, a su contràriu, podet ischire e no ischire, cumprèndhere e no cumprèndhere e gai est suzetu a irballare puru
Traduzioni
Francese
instinct
Inglese
instinct
Spagnolo
instinto
Italiano
istinto
Tedesco
Trieb.
