afínu , nm Definizione genia de fàmene, de apititu forte, ma fintzes una genia de suferéntzia de s'ànimu, pistighíngiu, pentzamentu Sinonimi e contrari afinamentu, fàmene, francusina, isaminamentu, issilicamentu, sfinighimentu / angultia, annógiu, congòscia Frasi m'intendu afinu: pigheus unu buconi! ◊ pràngius de lissa e anguidha arrustia chi solu a nci pensai benit s'afinu! (L.Cocco)◊ s'ora est intardendisí e cumentzaus a tenni afinu ◊ si fuiant cun s'afinu in su gúturu 2. un'afinu, unu prantu benit de tantu in tantu ◊ intzandus totu s'afinu si tramudat in d-unu gosu ◊ est in afinu prangendi su maridu mortu ◊ sas féminas biviant in poesia finas sos afinos de fitianu (P.Tzilla) Etimo srd. Traduzioni Francese langueur Inglese languor Spagnolo apetito Italiano languóre Tedesco Schwäche, Gefühl der Leere im Magen.

allacaméntu , nm Sinonimi e contrari allacanadura, allacanamentu, allacanonzu, ispoderimentu, sfinighimentu Etimo srd. Traduzioni Francese faiblesse, langueur Inglese weakness Spagnolo debilidad Italiano debolézza, languóre Tedesco Schwäche.

«« Cerca di nuovo