rócu , nm Definitzione
orrugu de linna puntudu cravau (o de cravare) in terra po acapiare animale o, prus piticu, in su muru po apicare cosa, orrugu de nae curtzu chi abbarrat in sa mata de una nae immuciurrada, cantighedhu de linna puntudu po fàere fossu in terra a pònnere prantàgia, sèmene / min. rochitu
Sinònimos e contràrios
brocu*,
fuste
Maneras de nàrrere
csn:
semenare, prantare cosa a r. = faghindhe unu fossitedhu cun d-unu rocu e betendhe su ranu o ponindhe sa prantaza; téteru che rocu = (nadu de ccn.) téteru che fuste, intreu, chi si creit meda; rocu de arxola = postubbariu, puntellu ficadu in mesu de s'arzola pro bi prèndhere sos cadhos triulendhe; manigare erba de rocu = nudha (ca s'animali acapiau no podit andai)
Frases
prèndhere un'animale a su rocu ◊ faghe sa regulada a sos faedhos malos, o ti as a bídere presu sentza rocos! ◊ pro ordire ponent sos rocos in terra
2.
sa prantaza (latuca, chibudha, e gai), candho est de pònnere si prantat a rocu
Sambenados e Provèrbios
smb:
Roccu
Tradutziones
Frantzesu
pieu,
piquet
Ingresu
pin (wooden )
Ispagnolu
gancho,
plantador
Italianu
pïòlo,
cavìcchio
Tedescu
Pflock,
Bolzen.
