diégnu , nm: dienzu Definition su chi narant o chi faent po erríere de unu; fintzes cosa chi si pentzat, genia de pentzamentu, apeleu / èssere o fàghere a dienzu = fai a brigúngia Synonyms e antonyms allera, arréula, atrecu, befa, bisera, ciacota, cionfra, deleu, dellezu, iscàranu, iséria, mofa, siera / pensamentu, pidinu 2. bantzighèndhesi in ancas comente faghiat in mente cun sos diegnos, si avieit a bidha ◊ sa cantone li aiat postu diegnos in mente ◊ pro no istare in diegnu pesso a s'amore chi nudha pedit 3. fit un'ora suta de s'abba e si est fatu a dienzu ◊ cun sa mala cundhuta si est fatu a dienzu de sos suos ◊ chirchei in diegnu mannu sa fera chi aia isparadu ma no l'agatei.

«« Search again