imbarratzàdu , pps, agt: imbarratzau Definitzione
de imbarratzare; nau de logu, chi est prenu de trastos, de cosas chi funt prus de istrobbu chi no àteru, no importat si postas bene o a s’afaiu
Sinònimos e contràrios
abbascaramenadu,
abbusatu
| ctr.
illertidu,
líchidu 1,
límpiu
2.
innòi fiat totu imbarratzau de mesedhas, gruxis e santus ◊ cun cussa cosa chi apo manigadu zuto s'istògomo imbarratzadu
Tradutziones
Frantzesu
encombré
Ingresu
encumbered
Ispagnolu
ostruido,
lleno
Italianu
ingombrato,
ingómbro
Tedescu
versperrt.
