resisténscia, resisténtzia , nf: arresesténtzia Definitzione capacidade de agguantare, de arresístere, de baliare un'isfortzu calecunu tempus, fintzes de si opònnere a calecuna cosa o a ccn.; sa fortza chi unu materiale oponet a sa currente chi dhue passat e genia de filu de metallu fatu apostadamente, adatu po lassare passare cun dificurtade s'elétricu, chi deosi si mudat a calore (fintzes po fàere lughe abbrigandho su filu) Sinònimos e contràrios agguantu, apómpiu Frases cussu funedhu est tropu fine e no ndhe tenet de resisténtzia ◊ segundhu ite filu pones no tenet resisténtzia e si segat luego 2. su ferru faghet prus resisténtzia de su ràmine a sa currente e pro cussu faghent sos filos elétricos de ràmine ◊ si est brusiada sa resisténtzia de sa prantza Tradutziones Frantzesu résistance Ingresu resistence Ispagnolu resistencia, fuerza Italianu resistènza, fòrza Tedescu Widerstandfähigkeit.

«« Torra a chircare