calòta , nf Definitzione genia de careta; sa parte de pitzu de una cosa tundha, es. sa c. de sa Terra, su tretu totu a inghíriu de is polos a Nord e a Sud de su círculu polare; sa c. de unu rellozu = genia de tapu o covecu po no s'imbrutare s'arrellórgiu Tradutziones Frantzesu calotte Ingresu cap Ispagnolu casquete Italianu calòtta Tedescu Kalotte.

«« Torra a chircare