afínu , nm Definitzione genia de fàmene, de apititu forte, ma fintzes una genia de suferéntzia de s'ànimu, pistighíngiu, pentzamentu Sinònimos e contràrios afinamentu, fàmene, francusina, isaminamentu, issilicamentu, sfinighimentu / angultia, annógiu, congòscia Frases m'intendu afinu: pigheus unu buconi! ◊ pràngius de lissa e anguidha arrustia chi solu a nci pensai benit s'afinu! (L.Cocco)◊ s'ora est intardendisí e cumentzaus a tenni afinu ◊ si fuiant cun s'afinu in su gúturu 2. un'afinu, unu prantu benit de tantu in tantu ◊ intzandus totu s'afinu si tramudat in d-unu gosu ◊ est in afinu prangendi su maridu mortu ◊ sas féminas biviant in poesia finas sos afinos de fitianu (P.Tzilla) Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu langueur Ingresu languor Ispagnolu apetito Italianu languóre Tedescu Schwäche, Gefühl der Leere im Magen.

sfinígu , nm: scinigu Definitzione fàmene, isanimamentu, genia de apititu apretosu Sinònimos e contràrios afinamentu, afinu, sfinigamentu Frases seu a sfinigus, sentz'e papari de custu mengianu! Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu faiblesse Ingresu languor Ispagnolu languidez Italianu languidézza Tedescu Mattigkeit.

«« Torra a chircare