benígnu , agt: binignu, bonignu Definizione chi est bonu, chi faet o bolet bene, chi sentit làstima o piedade de s'àteru; nau de unu male, chi sanat, chi est bonu a curare, no est perigulosu Frasi l'at fatu cun coro bonignu ◊ issa est tantu bonigna e amorosa 2. su tumore chi zughiat fit benignu Etimo itl. Traduzioni Francese bienveillant Inglese benign Spagnolo benigno Italiano benigno Tedesco gütig, gutartig.

«« Cerca di nuovo