brúncu , nm: bruncus Definizione sa parte de sa cara in s'oru de sa buca Sinonimi e contrari fruncu, murrighile, murru, mutzichile, nuncu, runcu 1 Modi di dire csn: pònnere b. a sa broca, a s'ampulla, a sa tzuca = bufai a bruncu, bufare in o dae s'isterzu; frunziri o tròciri su b. = fai is bruncus trotus, fàghere de murru pro cosa chi no piaghet; pònniri su bruncu in terra = rúere a buca a terra, o, in suspu, bídere su dortu solu a dannu fatu Frasi arrancu de muscedra, balla: incàpada dhi betaus bruncu! ◊ unu dh'agherrat a su nasu, s'atru dh'istringit a bruncus 2. s'impiegau at cumentzau a fai bruncus trotus candu at biu totu cussa cambarada de genti aspetendidhu ◊ si frunzis su bruncu bolit nai ca no ti praxit su chi nau Terminologia scientifica crn Etimo ltn. brunchus Traduzioni Francese museau Inglese mug Spagnolo hocico, morro Italiano muso Tedesco Schnauze, Maul.

«« Cerca di nuovo