Ditzionàriu in línia
de sa limba e de sa cultura sarda

elisiòne, elisiòni , nf Definizione su che bogare unu sonu e in s’iscritura una lítera a is foedhos, es.: ’e (= de), ’ene (= bene), ’ente (= dente), l'apo (= la apo, lu apo), cosa chi in sardu podet èssere fintzes in cuménciu de foedhu. A/c: est bonu chi custa elisione no si fatzat mai po una cunsonante in cuménciu de foedhu (aféresi), ma chi s'iscriat cun firmesa sèmpere su foedhu intreu, cun sa cunsonante de cuménciu (che candho dhu naraus a solu), fintzes candho in sa foedhada che dha bogaus (acontesset apustis de foedhu chi acabbat cun vocale); fintzes s'elisione po apòstrofo de una vocale est méngius a dha limitare cantu prus po méngius craresa de su chi s'iscriet e si liget (apostrofaos andhant bene sèmpere is art. su, sa, unu, una, is agt./pron. custu, cussu, cudhu) ma dhue at monosíllabbos chi apostrofaos si podent cunfúndhere s'unu cun s'àteru, e méngius sa craresa chi no s'arrespàrmiu Traduzioni Francese élision Inglese elision Spagnolo elisión Italiano elisióne Tedesco Elision.