ràmene , nm, nf: eràmine, ràmina, ràmine Definizione erva de ràmine, genia de erba totu arraighinas nodosas mala a ispèrdere (faet istrobbu a sa cosa semenada o prantada apostadamente) Sinonimi e contrari araminzu, arramanarxu, ereminzu, gràmene*, norodhàsile, orodhasu, pastudrèmini, trèmini Frasi sos víscios, candho si sunt istérridos che a sa malària e su ràmine, diventant usàntzias e abbitúdines (Z.Zazzu) Terminologia scientifica rba, Cynodon dactylon.
ràmene 1 , nm: arràmene*,
ràmine 1,
ràmini Definizione
(a/c. no tenet pl.) genia de metallu orrubiastu, elementu chímicu de símbulu Cu, númeru atómicu 29, pesu atómicu 63,57: lassat passare bene meda s'elétricu e po cussu dh'impreant po fàere filos de currente; istrégiu de arràmene
Frasi
teniat padedhas, cassarolas e frissiolos de ràmine ◊ cussu tenet monedas de prata, de brunzu e de ràmine
2.
in cuchina bi teniat su ràmene apicau: sartàghinas, lapioledhos e àteru
Terminologia scientifica
mtl
Traduzioni
Francese
cuivre
Inglese
copper
Spagnolo
cobre
Italiano
rame
Tedesco
Kupfer.