rútu , pps, agt: arrutu,
orrutu Definizione
de rúchere, rúere; chi est in terra; fintzes chi est arrimau malàidu
Sinonimi e contrari
| ctr.
ficadu,
istantàrgiu,
ritzu
2.
cantu fit longu fit ladu, rutu a un'ala ◊ o bisos de sa mia gioventura, rutos a terra che fozas sicadas! ◊ in sas àrbures rutas totus bi faghent linna
Etimo
ltn.
rutus + ruptus
Traduzioni
Francese
tombé
Inglese
collapsed
Spagnolo
caído
Italiano
caduto
Tedesco
gefallen.
rútu 1 , nm Definizione genia de moida forte chi si faet in su gúturu torrandho ària de s'istògomo, mescamente segundhu ite o comente unu at papau o bufau Sinonimi e contrari arrútidu, rútulu Modi di dire csn: èssere a rutos = rutare donzi tantu; fàghere a rutos = fai bènniri o artziai arrútidus; sos rutos ndhe pigant (de s'istògomo) Frasi sa mannésia e birra faghent a rutos ◊ su mere si prantzat sa matza chin ambas manos dat un'iscorriata de rutos Etimo ltn. ructus.