prantàu , pps, agt Definizione de prantare; nau de matedu o erbas, chi dh'ant postu in sa terra trebballada, in fossu, cun is arraighinas ammontadas de terra po crèschere; nau de itesisiat, chi est postu in posidura verticale, a bisura de mata, istrantagiau / istare a sa prantada = a sa ritza, abarrendi istrantaxus Sinonimi e contrari ficadu, istantàrgiu, ritzu | ctr. corcadu, sétzidu 2. setzidi: no mi as a nàrrere sa missione prantau, no! ◊ candho sa maista intrat in s'àula is piciochedhos si ndhe pesant e si ponent prantaos ◊ tocae e setziòs, o prantaos cherís abbarrare? Traduzioni Francese planté, debout Inglese embedded, upright Spagnolo plantado, erguido Italiano piantato, verticale Tedesco eingepflanzt, aufrecht.

«« Cerca di nuovo