mònte , nm: monti Definizione su logu, sa terra a bisura de muntone a un'artària de prus de seschentos metros de su paris de su mare: su monte est fintzes totu sa parte de montes de unu sartu, e no unu monte síngulu (comente a bortas si distinghet fintzes coment'e síngula punta cun topónimu)/ in su monte si podet distínghere: sa punta, sa serra, bucas (o gúturos), badhes, badhigros o canales, costas e trempas, is atzas, is peales, is sedhas (a/c. in d-unas cantu nadas si faet pl.: che so pigadu in montes, ch'est in montes, andhare a montes) Sinonimi e contrari | ctr. campu Modi di dire csn: andhare o leare monte monte = passai, andai me is montis de una serra, de monti in monti andendi a logu; intro ’e monte = me is partis o tretus de mesu, prus atesu de is orus; andai a malu monti a fai linna = comporare casu dae sos sórighes; fai de unu nudha unu monti = fàghere una chistione manna chentza bi àere ite Frasi custu monte si che àlciat a 780 metres subra de su mare ◊ sos montes ebbia no si addóbiant, ma sos ómines benint apare si no oje cras ◊ in montes est frochendhe ◊ su monte de bidha est prenu de linna 2. is Domunosesus, passendi monti monti, andànt a su témpiu de Antas ◊ a fillu tú dh'apu biu andendi monti monti Cognomi e Proverbi smb: (De)monte, (De)montis, (E)monte, (E)monti, Monte, Montes, Monti, Montis / prb: Deus non iscudit a is montis Terminologia scientifica slg Etimo ltn. monte(m) Traduzioni Francese montagne Inglese mountain Spagnolo montaña, monte Italiano mónte Tedesco Berg.

«« Cerca di nuovo