ghetàtu, ghetàu , pps, agt, nm Definizione de ghetare; nau de ccn. cosa, chi che dh'ant isconciada; nau de gente o de animales, chi cricant cosa de papare a sa spiocada; genia de prendha: cadenita longa, de oro, fata cun anèglias totu trebballadas Sinonimi e contrari airadu, alliadu Modi di dire csn: ghetau apari = postu totu a unu, a tréulu, isorduladu; èssiri ghetau a… (vrb.) = èssere semper, o meda meda, comente narat custu vrb. 2. ant comintzatu a bídere tzente chin sa cara ghetata e chin carchi bullone in conca e sas manos abbranchiatas (G.Albergoni) 3. nerit, signora, lessimí su ghetau, po prexei! ◊ parit unu ghetau, de cantu est bellu! ◊ dhi at donau s'anedhu de òru e dus ghetaus 4. lah ma est ghetada, sa musca, custas diis, comenti est cumentzendi a fai frius! ◊ ma est ghetau a brullai, lah! ◊ est ghetau a fuedhai e no citit nudha ◊ che a su babbu, is fillus puru funt totus ghetaus a trabballai: no dhus agatas mai sentza de fai nudha! Terminologia scientifica prd.

«« Cerca di nuovo