arrúncu , nm: runcu, orruncu Definizione su chi abarrat de una nae chi no ant segau a paris; cosa segada, o de segare, longhighedha Sinonimi e contrari brechioni, bruncu* 1, rocu / acantu 1, arrogu, bículu 2. carchi sordau chi in atonzu buscabat carchi die de lisséntzia semenabat carchi arruncu chin s'arau (F.Cambosu).

arrúncu 1 , avb Definizione nau de tretu e tempus, acanta, a pagu tretu; fintzas su arruncare (pònnere su bruncu a súere) / istare a. apare = faci apari (a bruncu apari) Sinonimi e contrari acanta Frasi no istes arruncu arruncu ue bi at unu triballendhe, ca ti podet fèrrere! ◊ sos pisedhos, ue agatant zente faghindhe, si che ponent arruncu arruncu, ca cherent bídere! ◊ ses arruncu a sa fossa e tue chirchendhe fémina!… 2. a su pitzinnu li piaghet ancora s’arruncu, no bi at istitadu

«« Cerca di nuovo