rútu , pps, agt: arrutu, orrutu Definitzione de rúchere, rúere; chi est in terra; fintzes chi est arrimau malàidu Sinònimos e contràrios | ctr. ficadu, istantàrgiu, ritzu 2. cantu fit longu fit ladu, rutu a un'ala ◊ o bisos de sa mia gioventura, rutos a terra che fozas sicadas! ◊ in sas àrbures rutas totus bi faghent linna Ètimu ltn. rutus + ruptus Tradutziones Frantzesu tombé Ingresu collapsed Ispagnolu caído Italianu caduto Tedescu gefallen.

rútu 1 , nm Definitzione genia de moida forte chi si faet in su gúturu torrandho ària de s'istògomo, mescamente segundhu ite o comente unu at papau o bufau Sinònimos e contràrios arrútidu, rútulu Maneras de nàrrere csn: èssere a rutos = rutare donzi tantu; fàghere a rutos = fai bènniri o artziai arrútidus; sos rutos ndhe pigant (de s'istògomo) Frases sa mannésia e birra faghent a rutos ◊ su mere si prantzat sa matza chin ambas manos dat un'iscorriata de rutos Ètimu ltn. ructus.

«« Torra a chircare