iscàviu , nm: scàviu Definitzione su iscaviare; genia de movimentu chi si faet cun sa conca (de animale po ifadu, de gente coment’e singiale de murrúngiu, disacórdiu), o cun su bratzu o àteru, fintzes cropu de sanna / sonai a i. = sonare pro fàghere ischidu, chentza critériu, bastat de fàghere intèndhere sa zente pro carchi avisu apretosu Sinònimos e contràrios iscàrtinu, pàliu / incorrada, sciamiada, sconchiada 2. non ti fúrries contras a mimi: assentadi, asseliadi, non ti pighet a iscàvios! (R.Sardella)◊ su cuadhu no si boliat pònnere a costau de pare cun is àteros, fut a iscàvios e a butígios pariat chi no teniat gana de cúrrere 3. ant sonau is campanas a iscàviu ca dhoi fut su fogu Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu saccade Ingresu click Ispagnolu salto Italianu scatto Tedescu Ruck.

«« Torra a chircare