digràtzia , nf: dilgràscia, dilgrassa, dirgràssia, disgràscia, disgràssia, disgràtzia Definitzione dannu mannu; cosa mancari no grave meda ma cunsiderada dannu; persona pagu crabbada Sinònimos e contràrios derdícia, destrossa, malafada / cdh. disciarra | ctr. foltuna Frases e ite, crachi digràtzia at sutzédiu? ◊ deo so tzegu de sa belosia: no isco si est fortuna o dilgràscia ◊ su sole si che est frantu a crista bàscia: in s'aera abbudhada e tempestosa si respirat s'alenu de sa dilgràscia Tradutziones Frantzesu malheur Ingresu disgrace Ispagnolu desgracia, desdicha Italianu disgràzia Tedescu Schicksalschlag, Übel, unmöglicher Mensch.

«« Torra a chircare