carròne , nm: carroni, garrone Definitzione sa parte de asegus de su pei, de prus a mancu su chi si podet bíere de su cracàngiu abbaidandho de artu (ma fintzes totu sa camba de sa néschia a su cracàngiu) Sinònimos e contràrios calcanzu, carrugas Maneras de nàrrere csn: abbaidare a carrones = istare in dainanti de unu cun sos ogros bassos, a cara a terra, comente faghent sos birgonzosos, o un'afartadu, su duritosu; carroni brutu, bruta = cadhotzu, chi no s'isciàcuat mancu is peis; su ballu ’e carroni = s'úrtimu ballu de una festa Frases su nasu a carroni pòngiast! ◊ e dèu depu abarrai atravau cun custus botinus chi funt papanduminci is carronis?! ◊ za bos piaghent sos carrones de sas féminas bellas!… 2. no po dha bantai dèu, a filla mia, ma is atras, chi ndi bogais sa filla de su rei, pigant carroni! 3. no si l'at abbaidadu a carrones, mancu, no: li at faedhadu fintzas male e catzadu puru! Sambenados e Provèrbios smb: Carrone, Carroni Terminologia iscientìfica crn Tradutziones Frantzesu talon Ingresu heel Ispagnolu talón Italianu tallóne Tedescu Ferse.

«« Torra a chircare