carriài , vrb: carriare,
carricare,
carridare,
carrigai,
carrigare,
garriare Definitzione
pònnere sa cosa o su càrrigu, su pesu, in pitzu de su mezu o de chie dhu depet portare; betare is manos a pitzu, lòmpere a ccn. o a calecuna cosa cun idea de fàere male o fintzes trebballare; si narat fintzes de is sonnos malos chi benint a unu dormiu
Sinònimos e contràrios
achidire,
acodie,
barriare
/
carrabbugliai,
crazugai
| ctr.
irbarriare,
scarrigai
Maneras de nàrrere
csn:
carrigaisí s'istògumu = manigare tropu; carrigaisí apitzus = imbarrigaresiche subra; carrigai unu colori = fàgherelu prus cotu; mi ant carrigadu = mi apo bidu unu sonnu malu, mi est bénnidu s'ammuntadore
Frases
in d-una noti de austu iat biu genti e genti in cadenas, óminis e féminas, carriendu che bestiàmini
2.
sa genti est carrighendi: totus a una stupada ant fatu! ◊ bai a pigai su craboni prima de carrigai sa genti!
3.
dh'at carriau su cani, su malloru, su sonnu, su fàmini, sa callentura
Ètimu
ltn.
carricare
Tradutziones
Frantzesu
charger
Ingresu
to load
Ispagnolu
cargar
Italianu
caricare
Tedescu
laden.
