ispína , nf: spina Definitzione (upm) in su matedu, fògia furriada a linna tostada e a punta (ma fintzes puntighedha fine de fògia, puntuda che agu e tostada); cosa chi intrat, a punta, chi punghet, de pònnere a intradura (mescamente de filu elétricu in presas de currente); aina de ferru po istampare su ferru abbrigau; in cobertantza, cosas chi dispraxent, chi giaent ifadu, dispraxeres / min. ispinighedha; i. ’entosa, i. ventosa = paneunga, inghiriúngia; ispina de suta ludu (nadu de unu) = chini fait e pungit a traitoria, traitori, chini fait duas facis Frases un'ispinighedha in sa mata de su pódhighe mi est dendhe ifadu ◊ a Gesús prima de morri dh'ant coronau de ispinas ◊ non si bodhit ficu dae s'ispina, ne si collit àchina dae su rubu! ◊ is primus bestiris (de pedhi) dhus cosiant cun corrias de pedhi o cun ispinas de calàvrigu ◊ a úndhighi annos fui ancora iscurtzu, cun su pei fracassadu de ispina Sambenados e Provèrbios prb: chie sèmenat ispinas no andhet iscultzu! Terminologia iscientìfica rbr Ètimu ltn. spina Tradutziones Frantzesu épine, goupille Ingresu thorn Ispagnolu espina, enchufe Italianu spina Tedescu Dorn.

pitziànti 1 , nm Definitzione in is tíbbias, genia de agúgia chi intrat in is istampos de su chintórgiu; in su tenedope o sorigàrgiu e latzos, s'ispina ue si punghet s'esca Tradutziones Frantzesu ardillon Ingresu tongue of a buckle Ispagnolu patilla Italianu ardiglióne Tedescu Dorn (von Gürteln), dornartiges Metallstück.

«« Torra a chircare