afinicàre , vrb: afinigai, afinigare, afinigari, finicare Definitzione fàere fine, prus fine, fintzes sighire a trebballare una cosa po dha fàere méngius, cunsiderare is cosas bene e prus a fundhu; educare a maneras de fàere prus delicadas e atentas / afinigare sa mente = pessare in fine, a fundhu Sinònimos e contràrios afinai, afinighedhare, assilingare, assutighilare, conciumire, infinigae, insutiligai, isgumentare | ctr. ingrussai 2. como teniat bisonzu de abbarrare solu, de afinicare galu su chi aiat fatu a denote ◊ afinigadebbollu bois, como, custu chistionu!◊ sa note afínigo sos pensamentos e penas… 3. si ch'est afinigadu in sos modos de fàghere Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu amincir Ingresu to thin Ispagnolu afinar, pulir Italianu affinare Tedescu feiner machen, verfeinern.

«« Torra a chircare