timbàla, timbàli, timbàlia, timbàlla, timbàllu , nf, nm Definitzione genia de forma cupuda o mógliu, de làuna o de arràmene istangiau, lisa o coment’e a surcos in costaos, po turta, pulenta o cosas modhes de fàere a betadura a pigare sa forma; genia de papare fatu a bisura de cumossu tundhu, de ghimisone; genia de sedatzedhu cun trinitos apicaos in is oros po sonare acumpangiandho su sonetu in is ballos po fàere sa música prus froria Sinònimos e contràrios timbadera, timballera / timbada 2. in sos furredhos funt budhendhe sos timballos 3. chi mi torret su sonu de sas lapias ramenosas, campanas brundhas, timballas e concas e sartàghines grecanas (P.Mura) Ètimu itl. Tradutziones Frantzesu timbale Ingresu timbal Ispagnolu timbal Italianu timballo Tedescu Backform.

«« Torra a chircare