iscaminàdu , pps, agt, nm: iscaminau Definitzione de iscaminare; chi o chie est giau a su malu fàere, chi no andhat in su camminu de s'onestade; chi istat sèmpere in giru Sinònimos e contràrios discaminadu, sfrenau, valagheri 2. cue at ghia dogni cuscéscia iscaminada ◊ a sa zente iscaminada no l'ascurtes, mancu! ◊ cussa fut una maca iscaminada e no dhi apu giau peràula de pobidha ◊ ti pregunto novas de cudha sementusa iscaminada 3. fachie crèschere a fizos brostos allargu dae sos iscaminaos! ◊ míradi s'onestade, no bi andhes cun cuss'iscaminadu! ◊ pòcio pèrdere sa prus istimada po curpa de una iscaminada ◊ s'iscaminadu torret a caminu pro benefíciu de s'umanidade! (Tucone)◊ sa pudha iscaminada giràt in totu sa domo e a bortas dh'aus aciapada criandho in pitzu de su letu Tradutziones Frantzesu perverti, dévoyé Ingresu perverted, drifter, misled Ispagnolu pervertido, descarriado Italianu pervertito, sbandato, traviato Tedescu pervers, entgleist, verderbt.

«« Torra a chircare