atorgàre , vrb: atrocare 1, atrogare Definizione nàrrere o fintzes fàere a cumprèndhere su chi unu at fatu o ischit, prus che àteru candho si dhu dimandhant, arrespondhendho a chie est imbistigandho, cricandho de ischire Sinonimi e contrari addulgare, ammítere, atroghire, averai, avriare 1, cufessare | ctr. dennegai, necare Frasi a su porrogu si est atzapadu in s'apretu de atrogare ◊ depes atrogare su chi ti so nendhe, ca est beru! ◊ sos carabbineris li cheriant fàghere atrogare cosa chi no aiat fatu ◊ at atrogadu fintzas sas culpas piús graves ◊ si lu cheres atrogare, custu ti l'at fatu àtere, no deo! ◊ est beru e no lu cheres atrocare! ◊ furat a totu e no atrogat mai ◊ de cantu so atroganne bi at iscritos ◊ sa teraca innanti at negadu, apusti at atrogadu totu Etimo spn. atorgar Traduzioni Francese avouer Inglese to admit Spagnolo reconocer, admitir Italiano confessare, amméttere, attestare Tedesco gestehen.

«« Cerca di nuovo