strumàe, strumài , vrb: istrumai*, strumari, strummai Definitzione si narat de sa fémina candho ndhe faet su pipiu chentza lómpiu, mortu; isfàere o isconciare calecuna cosa, pònnere o fàere de no èssere prus chistia o assentada Sinònimos e contràrios abbortai, agurtire, antiri / isconciare, isordulare, istrumingiai, sciusciai 2. ant strumau su giogu ca no bandant de acórdiu ◊ cun cussa cava funt strumendindi su monti! ◊ po comenti faint a is malàidus, nc'est su tanti de ndi strummai s'ispidali! ◊ mi ndi seu pesau, tenemu pressi, e apu lassau su letu strumau.

strumài 1 , vrb Definitzione bogare de sa truma, pònnere fora, segare o istesiare de sa chedha Sinònimos e contràrios iscedhai, istagiai, istropedhare Frases a su piciochedhu miu ndi dh'ant strumau de cussa classi e postu in s'àtera Ètimu srd.

«« Torra a chircare