stédhu , nm: istedhu* Definitzione astru lughente, infogau, allutu, chi si podet bíere in s'aera iscurigada, sole chi de cantu ch'est atesu si arrennescet pagu pagu a bíere (cun totu chi dhue ndh'at prus mannos de su Sole); marcu de pilu diferente in s'intina de is animales / s. coudu = itl. cométa; stedhu fuiu = meteorite, materiale chi intrandho in s'atomosfera de sa Terra si abbrigat e alluet de pàrrere un'istedhu passandho, itl. stélla cadènte Sinònimos e contràrios burtedhu, urtedhu 1.

«« Torra a chircare