scoinài, scoinàri , vrb: iscoinare* Definitzione istacare su granu de sa tega, de s'ispiga de su moriscu, de s'arenada o àteru; prnl. abbarrare prus agoa / èssi scoinau = cambadu, no a punt'e nanti ma asegus de àterus Sinònimos e contràrios irgranare, irranare, stegae Frases s'atra dí, scoinandu sa fà, nci betàt su papu a s'àliga e su pigiolu a su palini! 2. su pastori si fut iscoinau e sa robba fut lómpia in cussa terra.

«« Torra a chircare