punciài, punciàri , vrb Definitzione coment'e púnghere a púncia, ma nau mescamente in su sensu de marcare, pònnere marcu adatu e apostadamente a singiale (itl. obliterare), in cobertantza fintzes cobèrrere; su essire de sa tzeurra de terra de erba naschindho; nau de frutuàriu o de àteru chi creschet, fintzes fàere marcu de maladia, púnghere o acropare de male; nau de linnas, pipionire Sinònimos e contràrios bullai, puncionai, púnghere, marcare / orrupire, rúpere / infarraciai, pertuntare, pubujonare Maneras de nàrrere csn: punciai su billetu de su trenu = intrare su billete in sa machinedha chi lu trimbat a sa tucada; olia punciada = punta, chi zughet su sorde Frases oint obbrigai sa genti a ponni totus lambicus nous punciaus de su guvernu 2. dhi fait sa levarora: Custa est feminedha, gopai, si bolit su mascu depit torrai a punciai! 3. su trigu est totu puncendi ◊ su trigu púnciat, pretzit folla, crescit in cambu e fait unu fundu a unu o a tantis pillonis 4. is cruculeus afracant su scrichilloni, sintzeru siat o punciau de pesta 5. sa mobbília fata cun linna frisca si púnciat totu Ètimu srd.

«« Torra a chircare