mastràca, mastràcula , nf: matraca,
matràcula,
metràcula,
mitràcula Definitzione
tauledha de linna (nughe, crecu, castàngia) larga unos 15 o 20 cm., longa 25 o 30, grussa che unu pistalardu, cun d-una segada a sa parte curtza de pòdere intrare una manu a dha pigare: a parte e àtera portat unu ferru a U (ma unu pagu a bisura de asa), fissau in mesu cun duos craos a lóriga, líbberu de girare (podet fàere unu mesu giru in sensu orizontale) e iscudet a sa tàula comente sa manu dha fúrriat a cropu, faendho deasi duos tzàcurros impare: si sonat in chida santa a su postu de is campanas; dhue ndh'at de àtera genia chi portant orrugos de tàula etotu po tzacurrare, poderaos impare cun cordiola grussa / matraca a furchidha = àtera zenia de matraca
Sinònimos e contràrios
matràcadha
/
strócula,
tràcula
Maneras de nàrrere
csn:
pàrrere una m. (nadu de unu) = chi est sempri fuedhendi; imbentare una matraca = brulla, bogare ispediente
Frases
li faghet andhare su coro che mastràcula de pasca ◊ a poderiu intrat in su coro sonèndhemi campana o matraca (G.Ruju)◊ a chenàbura santa sonant sas matràculas ◊ as matràculas fut a dhas sonare in cenabra santa ◊ candu fiat citia sa campana, sa gióbia santa, sonànt is matracas
2.
pitzinna bella, tessindhe cun colpos de matràcula e s'ispola
3.
po no torrare in palas dae sa sua, abiat imbentau una matraca
Terminologia iscientìfica
sjl
Ètimu
ctl., spn.
Tradutziones
Frantzesu
crécelle
Ingresu
clapper
Ispagnolu
matraca
Italianu
bàttola
Tedescu
Schnarre.
