ispantumàre , vrb: ispentimai, ispentumai, ispentumare, spentumai Definitzione betare o fuliare in calecuna péntuma o iscrébigu, giagarare atesu, fàere fuire; rfl. andhare de unu logu a s'àteru cricandho a sa disisperada, currendho in perígulu de s'iscollare, a cara a giosso Sinònimos e contràrios atrabentare, chisterrare, inculungionae, iscarvatare, isperrumai, issussiare / betae Frases nci dh'ant ispentimau ◊ ancu s'ispéntimit in d-unu carropu!◊ bae, ispantumadiche chi no ti bia prus! 2. isciapant a fughire, cada brincu iscudiant una ruta: ndhe sunt ispentumaos a inoche! ◊ sos trainos falant muindhe ispentumandhe a sa badhe ◊ ispantumamichelu dae nanti! Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu précipiter Ingresu to hurl down Ispagnolu despeñarse Italianu dirupare Tedescu abstürzen.

«« Torra a chircare