iscudidòre , agt, nm Definitzione chi o chie costumat a iscúdere, a atripare; cussu chi at iscutu o fatu sa faina de iscúdere; a logos est sa sedatajola o iscannu inue si movet su sedatzu faendho sa farra Sinònimos e contràrios arropadore / sedatadorja Ètimu srd.

«« Torra a chircare