iscàlpa , nf, nm: iscarpa, iscarpu, iscrapa 1 Definitzione cartzamenta, genia de bestimentu chi si ponet a is peis / genias de iscarpa: bassa, arta, fine, russa, caentosa, frita; partes de un'iscarpa: su fundhu, s'impena, su carcangili, is solas, su taconi, is origas (cun is istampos po intrare sa feta o codriola po dhas acapiare), su bruncaretu, su capígliu (in sa punta a parte de aintru), sa plantella Sinònimos e contràrios bota 2, crapita Maneras de nàrrere csn: pònnere a unu in iscarpas istrintas = pònnerelu in dificurtade manna; iscalpas de atapare = iscarpas pro campu Frases pònnere s'iscarpa a cufromma a su pede ◊ custas iscarpas mi sunt afissonzas ◊ Frantzisca si abbaidait sa punta de sos iscarpos e no narait peràula 2. za mi l'at fata: mi che at postu in iscarpas istrintas! ◊ sa mancàssia de triballu mi che at postu in iscarpas istrintas Terminologia iscientìfica bst Ètimu itl. scarpa.

«« Torra a chircare