deldiciàdu, deldiciàtu , agt, nm: derditzau, diddiciau, dildiciadu, dirditzau, disdiciadu, disdiciau, disdisciadu, disditzau, trediciau Definitzione chi o chie at tentu o tenet mala fortuna, dannos mannos o chi dónnia cosa dhi andhat male; chi portat disdícia, isfortuna Sinònimos e contràrios disagurau, disdiciosu, irgianadu, istraliosu, mabassortau, malafadau, scedau / cdh. disdiciatu | ctr. afortunadu, diciosu Frases deldiciados, custa disaura est tochimentu contra a sos pecados! ◊ mai prus, a mei, disdiciada, cuntzédiu at a èssi s'ogu de custa luxi! (P.Rombi)◊ pro olvidare canta, disdiciadu! ◊ disdiciadu, su chi mi est rutu ite raju niedhu! (P.Mossa)◊ a dolu mannu, so derditzau! ◊ a sa deldiciata che li cheriant segare sa conca 2. tonca e istria sunt puzones disdiciados de sa note Sambenados e Provèrbios prb: no faltat pena a chie est disdiciadu Ètimu spn. Tradutziones Frantzesu malheureux, malchanceux Ingresu unfortunate Ispagnolu desdichado Italianu disgraziato, sfortunato Tedescu unglücklich, Unglücksmensch.

«« Torra a chircare