cicalòra , nf: cicarola Definitzione genia de aina po sonare (orrugu de canna tupau a una parte cun istentina de boe sicada unta, bene istirada e acapiada in costaos de sa canna, cun d-una istampighedha in mesu, ue si faet passare unu pilu de giua de cuadhu a nodu a parte de aintru de sa canna, a lobu largu in s'àteru càbudu, intrau in d-unu fustigu grussitu iscanalau a istúturu, de pòdere girare in s'iscanaladura) Sinònimos e contràrios carroghedha, mummutzu Terminologia iscientìfica sjl Ètimu itl. cicala.

«« Torra a chircare