carragóciu , nm: carrugóciu Definitzione unu carru ammontau; genia de àndhia cun su níciu in su carru po ingòllere unu santu in crufessone; su carru de is mortos, genia de carru chi portant is mortos candho, narant a pentzamentu, custos essint a crufessone su note Sinònimos e contràrios traca 2. Ètimu spn. carricoche.

«« Torra a chircare