buciàca , nf: bugiaca,
busaca,
busciaca,
bussaca,
butzaca,
buxaca Definitzione
genia de sachedhu cosiu mescamente a parte de aintru in su bestimentu (pantalones, giacheta, àteru) po pònnere calecuna cosa (muncadoredhu, lepedha, arrellórgiu, portafógliu, o àteru)/ min. buciachita
Sinònimos e contràrios
burzaca,
busciàcara,
busciota
Maneras de nàrrere
csn:
cumpudai, forrogai is buciacas, in busaca; b. faltza = chi no si bit de foras, a parti de aintru (pro pònnere su portafollu); fàchere sas ficas in b. = a traitoria; ponnirisí a unu in b. = bíncherelu cun fatzilidade, fàgherendhe su chi si cheret
Frases
su pisedhu zughet sempre sas busacas prenas de cosighedhas ◊ pro frobbire sos ispijitos giughiat unu bículu de pedhe in busciaca ◊ de sa buciachita de su cropetu ndi at bogau un'acodedhu de zigarru ◊ portiat unu pistocu in sa bussachedha
2.
issa est ancora giòvana e sana e a calencuna bagadiedha si dha ponit in bugiaca! ◊ ti ndhe bogat sos corros de bussaca cun tratos veramente de signore e tue cotu faghes ruta fea!
3.
bai ca no mi ponis in busciaca!
Ètimu
ctl.
butxaca
Tradutziones
Frantzesu
poche
Ingresu
pocket
Ispagnolu
bolsillo
Italianu
tasca
Tedescu
Tasche.
