balansínu , nm: balantzinu, ballantzinu, bilantzinu Definitzione orrugu de linna chi si ponet acanta a sa punta de su carru, pendhe pendhe, po dh'aguantare in paris candho est firmu; parte de un'arrellórgiu Sinònimos e contràrios ballantzoni, cotzedha, potenti 1, stantaritzu, tzipu Ètimu spn. balancín Tradutziones Frantzesu balancier Ingresu equalizer Ispagnolu balancín Italianu bilancière Tedescu Bügel, Unruh.

«« Torra a chircare